خوانسار شهرمن
تاریخ و طبیعت خوانسار ومردمان انخوانسار شهرمن
تاریخ و طبیعت خوانسار ومردمان انشعرخوانساری
دو قلای نرومایه
با قلا مایه یی قلای نری ورشه ری درخت صنیبری
تا به واچن گه نخچه ژون دررت با هم از عشق پر زشور و شری
شی خود بخچه ساتن لونه صحب ژون کرت با دماغ تری
هر قلایی خبر گنا بومه بخچه هیاره ژون ز هر گذری
به نک اون یکی به نازوله به نک این یکی به پیش و پری
پر و پیش و چلفته ژون کشا یا گه از بته یا گه از شجری
عمله با مهندس و بنا همه بومنده و از بی نظری
تا بنایی ز پی بشه بالا یا ز ریشوله یا ز چول و چری
یگ قلا پیری ادودشت از وا بژکشا از دل آه پر شرری
تا چنینژ بدی به حرفومه با تکون دادن لویر و سری
کای قلا ها به انقراض شدین یا گه دونسه یا ز بیخبری
دیر وزی ادکو این کلعمه درخت ری زمین از دسیسه بشری
پس از اون لونه دون خراب گنو یا گه با اره یا گه با توری
ویدر این به گه بیندین لونه ری درخت جوون و تازه تری
ولی از حرف این قلا پیره نبه در گوش این قلا اثری
بعد چندی گه رنج بی کیه یی بگنا زین دو قلا سپری
تخم ژون واچه نا و از تخما جیجه برنومه وبرومه سری
همه رو مانی و ببا جیجا اشه این از وری واون به وری
تا او و دونژون ز بخچه وچا ادکشا پل زنون به بال و پری
تا به یگ رو خدای صنیبرا گه به مشتژ به اره دو سری
بومه همرای یگ دو تا نجار تا بخوسو درخته بخچه بری
از دم اره اون درخته بکفت آخر از جخت یگ پشش نفری
ساعتی بعد اون صنیبره به تیکه تیکه درخت قد حمری
اومحل اون مانی ببا جیجا گه بژوندی خود این چنین خطری
ناله ژون ورکشا ز سینه برین اشکژون ژیردا ز چشم تری
ولی از لونه ژون نشونه نبه ولی از وروچا نبه اثری
جیغژون ورکشا وبا شیون هر دو تا مثل بیف نیحه گری
اینژون هر دو دم به دم ادوات ای خوشا روزگار در به دری
گه نه ازبخچه مون به لونه به پا گه نه از بجچه مون به دردسری
"یوسف بخشی خوانساری"
